ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ
H Εvroia Art gallery φιλοξενείται στον χώρο του ξενοδοχείου Ορίζοντες Τζουμέρκων. Μοναδικά κομμάτια σύγχρονης τέχνης Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών καθώς και μια μεγάλη συλλογή από ιστορικές γκραβούρες σας περιμένουν για να ανακαλύψετε την τέχνη και την παράδοση. Στην EŶROIa Αrt Gallery παρουσιάζονται περιοδικές εκθέσεις καλλιτεχνών.
Χαρακτική είναι η τέχνη του να χαράσσουμε σε ξύλο, πέτρα ή μέταλλο σχέδια για διακόσμηση και αναπαραγωγή εικόνων, τα θέματα των οποίων είναι πάμπολλα. Η πρώτη προσπάθεια έγινε σε ξύλο και επινοήθηκε από τους Κινέζους τον 10ο αιώνα. Στην Ευρώπη οι διακοσμητές χειρογράφων του μεσαίωνα, συνήθως θρησκευτικών βιβλίων εφάρμοσαν τη μέθοδο για εκτύπωση κοσμημάτων στην επιφάνεια του χαρτιού και συμπλήρωναν με το χέρι τα χρώματα και τις σκιές.
Τη χρήση της μεθόδου για τη χάραξη γραμμάτων συνέλαβε ο Γιόχαν Γκούτενμπεργκ από το Μάιντς (Μαγεντία) τον 15ο αιώνα ο οποίος πήγε στο Στρασβούργο όπου πειραματίστηκε με ξύλινα και μεταλλικά γράμματα. Πέθανε το 1468 πάμφτωχος, αλλά η εξέλιξη της τυπογραφίας σε συνδυασμό με τη χαρακτική εικόνων με ποικίλα θέματα αλλά και χαρτών υπήρξε ραγδαία. Η εποχή της αναγέννησης ευνόησε αυτή την εφεύρεση διότι η γνώση είχε αξιωθεί ως κοινωνική αξία. Η ευρεία όμως διάδοση της γνώσης έγινε δυνατή με τη μαζική παραγωγή βιβλίων με εικόνες.
Βεβαίως εκείνη την εποχή προτεραιότητα δόθηκε στην εκτύπωση της βίβλου, της λατινικής γραμματικής και των γεωγραφικών ατλάντων με χάρτες γεωγραφικούς διότι υπήρξε τεράστιο ενδιαφέρον όχι μόνο για ταξίδια σε γνωστές χώρες, αλλά και για εξερευνήσεις και ανακαλύψεις νέων χωρών. Εκτός αυτού όμως, υπήρξε ανταγωνισμός μεταξύ των ισχυρών κρατών της εποχής για τον έλεγχο των νέων αυτών χωρών. Συνεπώς οι χάρτες έγιναν εργαλείο ελέγχου τεράστιων περιοχών σε ότι αφορά την οργάνωση, τη διοίκηση και βεβαίως την εκμετάλλευσή τους.
Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα ο Αλόις Σένεφέλντερ στο Μόναχο επινόησε τη λιθογραφία ως μέθοδο χάραξης και την τελειοποίησε το 1797. Η διάδοση της μεθόδου αυτής έγινε μαζική στις αρχές του 19ου αιώνα. Την ίδια εποχή, δηλαδή στις αρχές του 19ου αιώνα, ο Ζάκομπ Πέρκιν τελειοποίησε και τη μέθοδο της ατσαλογραφίας η οποία επέτρεπε την μεγάλη παραγωγή αντιτύπων λόγω της σκληρότητας αυτού του μετάλλου.
Διαπιστώνουμε λοιπόν ότι η χαρακτική με την τεράστια επίδραση που είχε σε ότι αφορά τη μαζική εκτύπωση βιβλίων, είχε και προεκτάσεις πολιτιστικές ανεβάζοντας το γνωστικό, αισθητικό και κοινωνικό επίπεδο του κοινού μ’ αυτά τα έντυπα έργα. Όλοι γνωρίζουμε ότι μεγάλοι χαράκτες προχώρησαν σε μαζική παραγωγή έντυπων εικαστικών έργων, χαρτών, αλλά και σε απεικονίσεις πόλεων, γεγονότων, προσωπικοτήτων και θρησκευτικών θεμάτων.
Πλην της χρωμολιθογραφίας η οποία αποτελεί παρακλάδι της λιθογραφίας με απόδοση περισσότερων του ενός χρωμάτων στα χαρακτικά έργα, οι υπόλοιπες παλιές μέθοδοι ήταν μονόχρωμες, δηλαδή ασπρόμαυρες.
Γι’ αυτό το λόγο πολλοί καλλιτέχνες της εποχής και επαγγελματίες ζωγράφοι αναλάμβαναν να επιχρωματίζουν τα χαρακτικά. Πολλοί από τους φίλους των χαρακτικών εκτιμούν αυτούς τους παλιούς επιτυχημένους επιχρωματισμούς. Άλλοι προτιμούν τα έργα που αγοράζουν να τα απολαμβάνουν όπως βγήκαν από το πιεστήριο. Είναι θέμα προσωπικής επιλογής των συλλεκτών όπως και η προτίμηση συγκεκριμένων χαρακτών από τον κάθε φιλότεχνο ή συλλέκτη.
